“Ibiza is veranderd”, “het is niet meer het Ibiza van vroeger”, “Ibiza is haar charme kwijt.” Het zijn opmerkingen die ik bijna dagelijks hoor of lees — van medebewoners, reizigers of volgers. Dus, tijd voor een klein ‘opiniestuk’, zeg maar.
Ja, Ibiza is veranderd. Het is niet meer zoals 20, 30 of zelfs 40 jaar geleden. Dat heet evolutie. Alles verandert: mensen, tijden, plaatsen. Stilstaan is achteruitgaan. Maar mensen zijn gewoontedieren, en houden niet zo van verandering.
“Ibiza is niet meer zoals vroeger”
Dat klopt. Maar zijn België of Nederland nog zoals vroeger? Nope. Dat is niet typisch voor Ibiza — dat is overal zo. Mijn hometown Antwerpen is ook niet meer wat het was in pakweg de jaren ’80. En Ibiza evenmin. Wie terugverlangt naar die tijd: denk dan ook even aan dit…
- Vliegtickets waren véél duurder, low-cost airlines bestonden nog niet.
- Je moest naar een reisbureau om je vlucht of hotel te boeken, want online boeken was onmogelijk.
- Je moest je guldens of Belgische franken omwisselen voor peseta’s vóór vertrek.
- Bij aankomst was er geen Uber, geen Google Maps of Waze — want we hadden nog geen smartphone.
- Je sleepte een papieren reisgids mee, want ‘snel even een restaurantje googelen’ ging niet.
- En als je dat restaurant wilde reserveren, moest je bellen met een vaste lijn — een gsm hadden we niet.
Ik kan zo nog wel even doorgaan… Was vroeger per definitie beter? Dat laat ik in het midden. Reizen is doorheen de jaren vooral gemakkelijker, goedkoper en dus toegankelijker geworden. Franchement: doe mij maar hoe het nu is.
(tekst gaat verder onder de foto’s)
“Ibiza wordt mondainer, duurder, alles wordt luxueuzer”
Klopt. Maar waarom? Vraag en aanbod. Zijn we niet allemaal — meer dan vroeger — op zoek naar comfort en luxe? Precies. We zijn veeleisender dan ooit. Alles moet mooi zijn (lees: Instagrammable), snel gaan en perfect op maat. We want it all and we want it now. We willen het beste tafeltje, het ligbedje vlakbij de zee, en de lekkerste sangria. ‘Gewoon goed’ is niet goed genoeg, het moet 10 op 10, en liefst nog 11. Liever gisteren dan vandaag. Dus ja, grote hospitality-groepen spelen daarop in. Can you blame them?
En wat betreft “duurder”? Ook dat klopt. Maar dat is in België en Nederland net zo. Het leven is overal flink duurder geworden. Ook daar betaal je intussen meer voor een koffie of pintje dan 20 jaar geleden.
Dat Ibiza zich steeds meer als luxe-bestemming profileert, valt niet te ontkennen. Dat is een feit, niet mijn mening. En eerlijk? Dat daardoor misschien het goedkope ‘zuiptoerisme’ van vooral Britse jongeren verdwijnt, vind ik persoonlijk eerder een pluspunt. Het ‘Salou’ of ‘Magaluf’-imago past niet bij dit eiland. Dat is schadelijk, géén troef.
Wat ik wél jammer vind, is dat er voor de middenklasse steeds minder betaalbare accommodaties zijn. We hebben die middenklasse nodig. Op de 1% superrijken alleen kun je geen heel eiland draaiende houden. Dat lukt misschien in kleinere vakantieoorden zoals Mykonos of Saint-Tropez, maar Ibiza is véél groter.
Alleen ‘the rich and famous’? Dan is de VIP-zone in de club vol, maar de dansvloer helemaal empty. Alle suites van een hotel bezet, maar de gewone kamers blijven leeg. Je hebt een balans nodig tussen high-end en middenklasse. En die — vrees ik — zijn we stilaan kwijt…
(tekst gaat verder onder de foto’s)
“Ibiza on a budget, is dat nog mogelijk?”
Ja, het kan nog. Maar of het leuk is… is een andere vraag.
Voor mij persoonlijk is net die afwisseling tussen de kleine, charmante, lokale (goedkope) adresjes en de grote, hippe (duurdere) beach clubs of restaurants wat Ibiza net zo aantrekkelijk maakt. Het is er allemaal mogelijk. De ene keer ga ik op een plastic ligbedje van 10eur zonnen met knapperig broodje en fris biertjevan de bijhorende chiringuito en de andere keer boek ik me een luxe-ligbedje bij een grote beach club, eet ik pasta met kreeft en drink ik champagne. ‘Beter verwend dan verwaarloosd’, denk ik dan.
Dus ja, het kan, er zijn zeker nog ‘betaalbare’ locaties op Ibiza (al is ‘betaalbaar’ voor iedereen anders) maar ze zijn stilaan in de minderheid. Met een ruimer vakantiebudget heb je dus veel meer opties, daar zijn we eerlijk in, Ibiza is zeker niet de goedkoopste vakantiebestemming.
“Alle kleine, charmante plekjes verdwijnen”
Ook dat hoor ik vaak. Maar kijk even naar België of Nederland:
Winkels: Kleine boetieks verdwijnen omdat we massaal online shoppen of bij grote ketens kopen: Zara, H&M, Primark, Mango, Berschka enz.. En dan zwijgen we nog over Shein of Temu. We willen het snel én goedkoop. “Besteld vóór 23u? Volgende dag geleverd!”
Restaurants: Bruine kroegjes en kleine restaurants verdwijnen omdat de uitbaters de hoge kosten niet meer aankunnen, huur, personeel en tal van regeltjes maken het hen bijzonder moeilijk. Grotere horeca-groepen staan klaar om ze over te nemen.
Wil je dat die plekjes op Ibiza blijven bestaan? Dan is er maar één oplossing: support the locals.
Shop in dat charmante boetiekje, ook al is dat jurkje daar duurder dan online. Ga dineren in dat kleine restaurantje, ook al betaal je iéts meer voor die fles wijn. Ga naar dat barretje, ook al is dat biertje daar duurder dan in de supermarkt.
Verandering komt voort uit ons eigen gedrag. Net daarom vind je op onze website zoveel leuke, lokale adresjes — waar uitbaters nog oprecht om hun gasten caren. En ja, daar betaal ik met plezier een centje méér voor.
(tekst gaat verder onder de foto’s)
Gunfactor
Lokale ondernemers op Ibiza — waar wij met velen van samenwerken — hebben het niet gemakkelijk. Ze moeten opboksen tegen grote hospitality concerns die hen plat concurreren. Ze betalen hoge sociale bijdragen, verzekeringen, belastingen… en moeten in 5 à 6 maanden hun omzet maken en dus bikkelhard werken. Daarna? Is het eiland leeg, zijn er geen toeristen, en dus ook geen inkomsten. Wonen op Ibiza is duur, personeel vinden is moeilijk en kostbaar.
En dan lees ik reacties over “dure of overdreven prijzen” van bepaalde diensten… Read the above again and think twice, vóór je je oordeel klaar hebt. En liefst ook voordat je spreekt of schrijft. Want van klavierhelden met de brains van een fish stick krijg ik grijs haar.
Er is één woord dat ik heel vaak gebruik: de GUNFACTOR. Gun elkaar iets. Gun het die lokale ondernemer. Begrijp waar die prijzen vandaan komen. Boek en koop lokaal. Het leven wordt zoveel mooier als we elkaar iets gunnen…
“Het moet plezaaaant blaaive”
… zeggen we in Antwerpen. En dat zijn de ‘regels’ die ik hier en op onze socials altijd heb gehanteerd. Maar eerlijk? Ik merk dat een toenemend aantal mensen zelfs geen elementaire beleefdheid meer kennen. Mijn inbox puilt uit van dm’s zonder “hallo”, “goeiemiddag” of “bedankt”. “Ik wil” in plaats van “ik zou graag”… En ook in de comments zie ik dat vaak terug. Ook wanneer ik vragen en berichten beantwoord (en dus mijn kostbare tijd hieraan spendeer) krijg ik niet altijd een berichtje terug…
Soyons clairs: wie geen tijd neemt om beleefd te communiceren, daar neem ik ook geen tijd voor om op te reageren. In de jaren ’90 hadden we daar een woord voor: netiquette — etiquette op het internet. Misschien moeten we dat dringend opnieuw invoeren.
Vind je het niet leuk dat ik tips geef of adresjes deel? Ontvolg me dan. Want dát is wat ik doe, al lang doe en zal blijven doen. De essentie van social media is net delen, remember? We houden het hier fijn, positief en vooral met véél liefde voor Ibiza. Sfeersponzen, nee bedankt. Wie niet van Ibiza houdt, heeft hier niks te zoeken.
(tekst gaat verder onder de foto’s)
En als allerlaatste…
Ja, ook ik zie dat Ibiza verandert. En ja, ook ik vind het soms jammer wanneer er wéér een van mijn favoriete restaurantjes of boetiekjes verdwijnt. Absoluut. Maar ik probeer die verandering te omarmen, in plaats van ze alleen maar als iets negatiefs te zien. Er komen tenslotte ook heel wat leuke, nieuwe zaken bij. En er zijn ook positieve evoluties — denk bijvoorbeeld aan de gloednieuwe parking bij Es Vedrà, eindelijk gerealiseerd door het gemeentebestuur.
Bovendien ben ik me er heel erg van bewust dat ik tot de ‘happy few’ behoor die op dit prachtige eiland mogen vertoeven. En daarvoor ben ik bijzonder dankbaar.
Tot slot: een grote, oprechte DANKJEWEL aan iedereen die mij al jaren — of pas net — volgt. Voor de hartverwarmende reacties, comments, foto’s, berichten… Voor de vele volgers die wél beleefd en superlief een vraag stellen of vol enthousiasme hun eigen tips delen.
Mille fois merci aan jullie — ja, jullie! — allemaal!
